Πικ Απ

Πριν λίγα χρόνια η μητέρα μου , μου έδειξε το Πικ Απ της, το οποίο το έχει από τα 70s. Μόλις πρόσφατα ανακάλυψα την πραγματική του αξία, όταν ξαφνικά και χωρίς λόγο αυξήθηκε το ενδιαφέρον μου για την κλασσική ροκ μουσική, της προαναφερθείσας δεκαετίας. Έτσι ξεκίνησα να ψάχνω στο διαδίκτυο για κλασσικά κομμάτια, αφιερωμένα στην ειρήνη, στον έρωτα, στα προβλήματα της εποχής .Παράλληλα "ξέθαψα" το Πικ Απ από την ντουλάπα στην οποία ήταν χωμένο και ξεχασμένο και βρήκα τους παλιούς δίσκους, από πολλά συγκροτήματα που υπάρχουν έως σήμερα : Black Sabbath, Scorpions, Rolling Stones κ.α. Η ποιότητα των τραγουδιών, αν και δεν φτάνει σε καμία περίπτωση την ποιότητα των σημερινών CDs και mp3s , με συγκίνησε πολύ περισσότερο από το να ακούω τα κατεβασμένα τραγούδια μπροστά σε μία 19' Eizo, χωρίς να βλέπω καμία κίνηση, μόνο την πλασματική και ειρωνική ηρεμία του υπολογιστή. Με λίγα λόγια είναι πολύ πιο ωραίο να βλέπεις το βινύλιο να γυρίζει, με τα κενά ανάμεσα στα τραγούδια και τις παρεμβολές, παρά να κάθεσαι μπροστά σε μία οθόνη, που τα τραγούδια απλά και αόρατα από ψηφιακά σήματα μετατρέπονται σε αναλογικά για να μπορείς να τα ακούς. Τα Πικ Απ πέθαναν. Ζήτω τα Πικ Απ!