The Doors

Μιας και στις προηγούμενες αναρτήσεις είχαμε θίξει το θέμα της κλασσικής ροκ μουσικής, θεωρώ πρέπον να κάνουμε μία αφιέρωση σε ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της εποχής εκείνης. Το συγκρότημα αυτό δεν είναι άλλο από τους The Doors, με τον θρυλικό πλέον Jim Morisson ως τραγουδιστή, που ευρέθη νεκρός στο δωμάτιό του, στο Παρίσι, που έμενε με την αγαπημένη του, Pamela Courson, στις 3 Ιουλίου του 1971, στην ηλικία των 27 ετών. Στα ντραμς είχαν τον John Densmore, γεννηθείς το 1944 στο Los Angeles. Ο Ray Manzarek ήταν στα πλήκτρα, και στη σύνθεση των στίχων και των μελωδιών των τραγουδιών. Μάλιστα αυτός ήταν η αιτία να δημιουργηθεί το συγκρότημα αυτό, όταν πρότεινε στον Jim Morisson να σχηματίσουν ένα συγκρότημα, καθώς ο διάσημος τραγουδιστής του είχε διαβάσει κάποια ποιήματα που είχε γράψει, σε μία παραλία του L.A.. Τελευταίος, αλλά σίγουρα όχι ασήμαντος έρχεται ο Robby Krieger, ο κιθαρίστας του συγκροτήματος. Ο Ray με τον Jim γνωρίστηκαν σε μία λέσχη κινηματογράφου όπου ήταν μαθητευόμενοι και οι δύο. Το γνωστό τους τραγούδι "Light my Fire" το είχε συνθέσει από πριν ο Robby, και τους το παρουσίασε σε ένα σπίτι που είχαν στην παραλία για να παίζουν μουσική. Στην αρχή τους έπαιζαν σε κάποια μπαρ, ώσπου, σε ένα από αυτά ο Jim Morisson τραγούδησε το The End και τον έπιασε αμόκ από τις ναρκωτικές ουσίες. Συνέχισε να τραγουδάει, να χορεύει και να τραγουδάει-ουρλιάζει τονίζοντας ιδιαίτερα τον στίχο "Mother...I want to...fuck you" Ύστερα από αυτό ο καταστηματάρχης τους έδειξε την πόρτα της εξόδου, αλλά μέσα στο μπαρ σύχναζε ένας κατάσκοπος νέων ταλέντων, για χάρη μίας μεγάλης δισκογραφικής εταιρίας. Τους έκανε πρόταση, και ο Jim Morisson, χωρίς να έχει συνέλθει απάντησε καταφατικά, ενώ σκαρφάλωνε σε σύρματα. Τον Ιανουάριο τους 1967 έκδωσαν τον πρώτο τους δίσκο, με το όνομα "The Doors". Το πρώτο κομμάτι μάλιστα ήταν το εντεκάλεπτο μουσικό "δράμα",το "The End". Το δεύτερο single ονομάστηκε "Light my Fire" και έγινε τεράστια επιτυχία, κατατάσσοντας τους The Doors ανάμεσα στα περισσότερο παιγμένα συγκροτήματα της εποχής στο ραδιόφωνο, μαζί με τους Jefferson Airplane και τους The Byrds. Τον Σεπτέμβριο του 1967 έκαναν μία live εμφάνιση στο Ed Sulliavn Show, με το τραγούδι Light my Fire, όμως στα παρασκήνια τους ζητήθηκε να αλλάξουν την λέξη higher (μαστουρωμένος) στην αμερικανική αργκό. Κατά τη διάρκεια του show όμως ο Jim Morisson είπε τη λέξη αυτή, και μάλιστα την τόνισε ιδιαίτερα. Μάλιστα, ενώ προσπαθούσαν πολύ καιρό να τον πείσουν να πει ζωντανά στο show ότι τάσσεταί κατά των ναρκωτικών, εκείνος βγήκε και είπε "Παιδιά μην κάνετε ηρωίνη, κάνετε μπάφο, είναι καλύτερο" Μετά το show, ο Ed Sullivan ακύρωσε άλλες 6 παραστάσεις που ήταν προγραμματισμένες, και ο Jim Morisson είπε "Hey man, so what? We just DID the Ed Sullivan Show". Με τον δεύτερο δίσκο τους, Strange Days, και ειδικά το τελευταίο τραγούδι του, "When the Music's Over" επέκτειναν την αγωνία και το δράμα του The End. Ακόμα , τότε δημιούργησαν δύο από τα γνωστότερα τραγούδια τους, "People Are Strange" και "Love Me Two Times." Στις 9 Δεκεμβρίου, ο Morisson συνελήφθη επί σκηνής, γιατί άρχισε να λέει μία ιστορία που διαδραματίστηκε στις τουαλέτες του ιδίου μέρους, όταν ήταν μαζί με μία δημοσιογράφο και φιλιόντουσαν, ένας αστυνόμος τους πλησίασε και έσπρωξε τον Morisson. Ο Jim, που, ως οξύθυμος, δεν ήθελε και πολλά-πολλά, έσπρωξε κι εκείνος τον αστυνόμο. Έτσι ο αστυνόμος τον ψέκασε. Ύστερα οι άλλοι έτρεξαν προς αυτόν, μόλις άκουσαν την φασαρία, και ο αστυνόμος είπε πως έκανε λάθος, και ότι τον νόμισε ως απλό θεατή, όταν του αποκάλυψαν ότι αυτός που είχε ψεκάσει ήταν ο διάσημος τραγουδιστής. Την πρώτη Μαρτίου 1969, σε μία live εμφάνιση των Doors, ο Jim Morisson δεν είχε καμία όρεξη να τραγουδήσει, και όσα τραγούδια είπε, τα είπε χωρίς κανένα συναίσθημα. Ακόμη φώναξε στον κόσμο "Do you wanna see it?", και άρχισε να γδήνεται επί σκηνής, και ίσα που τον πρόλαβαν πριν γδηθεί εντελώς. Αυτό το γεγονός εξόργισε τον κόσμο που είχε πάει στην συναυλία αυτή, και ο ίδιος το μόνο που έκανε είναι άσχετα κοινωνικά σχόλια, και οδήγησε στο να γίνουν μυνήσεις εναντίον του Jim, και την πιθανή καταδίκη του σε φυλάκιση. Σε μία άλλη πάλι συναυλία το μόνο που έκανε ο Jim ήταν να ανέβει στη σκηνή και να σπάσει το μικρόφωνο, αυτό εξόργισε τον John, ο οποίος ανακοίνωσε πως δεν αντέχει άλλο. Το Φεβρουάριο το 1970 οι Doors κυκλοφόρησαν τον καινούριο τους δίσκο, Morrison Hotel, που σήμανε την επιστροφή στους blues ρυθμούς. Στις 8 Δεκεμβρίου 1970, στα 27α γενέθλια του Jim Morisson, ο Jim ηχογράφησε ποίηση. Πολύ καιρό τώρα πήγαινε στο στούντιο μεθυσμένος, τώρα όμως έβαλε και την κοκαίνη στο μενού του, αναγκάζοντας τον μάνατζερ των Doors να παραιτηθεί. Ο νέος τους μάνατζερ τους παρακάλεσε, απλώς παίξτε μουσική! Για τον John ήταν η επιστροφή στις ρίζες, σε κάποιο γκαράζ, μόνοι τους, χωρίς τον κόσμο, να παίζουν απλώς μουσική. Έτσι δημιουργήθηκε το L.A. Woman. Ο Jim ήθελε να αποδράσει από την εικόνα του συμβόλου του σεξ που του είχαν αποδώσει τα μέσα, γι'αυτό και φερόταν αλλοπρόσαλλα. Τον Απρίλιο του 1971 ο Morisson αποφάσισε να πάει μαζί με την Pamela στο Παρίσι. Στις 3 Ιουλίου, ύστερα από κατανάλωση αλκοόλ, ίσως και ηρωίνης, ο Jim δεν ένιωθε καλά. Μπήκε στο μπάνιο, και οι τελευταίες του λέξεις ήταν "Pam, are you still there?" Εκείνη την ημέρα διαλύθηκαν οι Doors, τουλάχιστον έτσι όπως τους είχαμε γνωρίσει. Έβγαλαν δύο CD, το Other Voices (1971) και το Full Circle (1972), που δεν γνώρισαν καμία επιτυχία, και ήταν μάλλον χαζοτράγουδα, και το 1978 εκδίδουν μία ποιητική συλλογή του Morrison μελοποιημένη.